Magical Varanasi, chilled out Havelock @ thee rijk Darjeeling
26 mei 2015 - Darjeeling, India
Namaste lieverds!
We hebben jullie achter gelaten op onze reis naar Varanasi... Wat moet je nou over deze stad vertellen. Het is absoluut magisch! Maar ook ongelovelijk smerig en druk en op het moment dat wij er waren een absolute sauna, denk aan 45 graden in de schaduw en een behoorlijke luchtvochtigheid. Pffff...
Deze 3000 jaar oude stad is 1 van de heiligste steden voor Hindu's in India en wordt gezien als de stad van Lord Shiva. Daar de Ganges al je zonden weg kan wassen nemen Hindu's graag een bad in deze door lijken, as en buffels bevolkte rivier. Brrr... Niet iets waar wij graag ons badje in zouden willen nemen he? Hindu's komen niet alleen naar Varanasi om te bidden en om hun zonden weg te wassen maar ook om dood te gaan. Zij geloven dat wanneer je sterft en aan de Ganges gecremeerd wordt je direct naar het Nirvana reist. Geen verdere levens waarin geboet moet worden voor in vorige levens begane zonden maar het vooruitzicht op een plek voor de ziel om te chillen. Wij hebben een kijkje genomen bij de grootste crematieplek aan de Ganges waar we netjes rondgeleid werden door 1 van de vele medewerkers hier. Dit " crematorium" draait 24/7 om alle overledenen te wassen, nabestaanden de benodigde rituelen te laten doorlopen om uiteindelijk tot de 3 uur durende verbranding over te gaan. Het hele gebeuren is grofweg in drie lagen opgebouwd. Het bovenste platform is voor de hoogste kaste, de Brahmanen of wel de priesters en geleerden, het middelste voor de Kshatriya's of wel strijders en het laagste platform, nog net niet in de Ganges is voor de Vaishya's, de landbouwers en handelaren. Over het algemeen gesproken wordt het hout van fruitbomen gebruikt om de lijken te verbranden met een bepaalde hoeveelheid sandelhout snippers om het niet te harden aroma van verbrande haren en huid te verbloemen. Eerlijk is eerlijk, we stikten zowat in de rook (meneer de gids liet ons letterlijk met de neus bovenop de verbranding staan zodat we het toch echt goed zouden kunnen zien allemaal, iets wat van Eline eigenlijk niet had gehoeven =P) maar stinken deed het niet!
De lijken worden eerst mooi opgebaard met gekleurde doeken en bloemen over het lichaam, dit wordt in zijn geheel door de mannelijke leden van de familie in de Ganges onder gedompelt waarna tijd is voor een laatste groet door de voeten van de overledene aan te raken met de rechterhand en vervolgens het eigen voorhoofd en hart, een teken van groot respect. Het lijk wordt weer uit het water gezeuld om op 1 van de platforms, naar gelang de kaste, binnen een grote stapel hout te worden ingepakt. De brandstapel wordt aangestoken door de echtgenoot of de oudste zoon. Vrouwen vind je niet op deze plek en met goede reden. In vroegere tijden hadden vrouwen de gewoonte om zichzelf in al hun verdriet bovenop de brandstapel te gooien om zich samen met hun echtgenoot te levend laten verbranden, een goede reden om ons, zwakke vrouwen niet langer toe te laten op het crematie terrein... Achjaa.. Het is traditie laten we maar zegggen ;)
Op een avond hebben we besloten op de vele aanbiedingen om in een bootje over de Ganges te varen aan te nemen. Een uurtje voor zonsondergang stapten we samen met mijn hier ontmoette vriendin Monika en een in Varanasi ontmoette Rus, Vladimir, in een wiebelig visserbootje met onze goedlachse schipper voor een twee uur durende trip. Wauw! Mocht je ooit in Varanasi komen, dit is absoluut de moeite waard! Ik verwijs jullie graag door naar de foto's voor het bewijs =) Wederom kwamen we bij de crematieplaats voor een kijkje vanuit een andere hoek, het blijft indrukwekkend en ook wat luguber daar je af en toe een hoofdje of voetjes kunt onderscheiden binnen de vuurzee. Vervolgens maakten we een stop bij de Main Ghat om daar de bekende Puja's vanaf het water te bekijken. Een bijzondere ervaring om daar tussen honderden bootjes te liggen, allen volledig volgepakt met buiten- en binnenlandse toeristen waarvan sommigen volledig in trans lijken te geraken door de hele ervaring. Voor ons waren de Puja's een wat langdradig gebeuren met veel gezwaai met allerhand atributen, gegooi met bloemen en toeteren op een schelp maar niettemin een bijzondere ervaring!
Het was loei en loei heet in Varanasi wat de pret toch enigzins drukte. In de middag was het vrijwel onmogelijk om wat te ondernemen omdat je het gevoel had te smelten in de zon. Al in Calcutta hadden we daarom besloten dat het tijd werd om een strand op te zoeken. Nou jaa.. Dat is niet helemaal waar. Eline heeft besloten dat het tijd werd om een strand op te zoeken =P We hebben de een na laatste dag in Calcutta vriendjes gemaakt met de jongens van het reisbureau waar we onze treintickets gehaald hadden en zij begonnen over de Andamans. Foto's met parelwitte stranden omringd door wuivende palmbomen en een helder blauwe zee spraken Eline bijzonder aan. Dit moest het worden. Dus konden we na Varansi zo weer terug naar Calcutta om van daaruit naar de Andaman and Nicobar Islands te kunnen vliegen. Na veel heen en weer geharrewar om een vlucht te boeken, een verhaal waar ik jullie maar niet mee zal vervelen, stonden we dan eindelijk op Port Blair. Na nog meer geauwehoer (de Andamans zijn weinig toeristvriendelijk..) was er een Ferry naar Havelock voor de volgende dag geboekt en konden niet lang na aankomst onze billen in het inderdaad spierwitte zand planten en relaxen. Aangezien het seizoen een beetje voorbij was hadden we het strand bij ons hutje bijna geheel voor ons alleen, wat een luxe! Havelock heeft het mooiste strand van Azia en staat op nummer 7 op de wereldlijst van mooiste stranden, dit was een bezoekje waard! We besloten een scooter te huren en op deze manier het eiland eens te gaan ontdekken, lekker rondcruisen door de bossen of langs de kust, heerlijk! Radha Nagar Beach, ofwel Beach no. 7 is inderdaad een prachtig strand maar wij waren verliefd op ons eigen kleine strandje =) Helaas eindigde deze droomtrip met twee dagen fikse regenval, halloo monsoon! Blegh..
Terug maar weer naar Calcutta, tot Eline's ergenis die he-le-maal klaar is met deze grote stad. We hadden echter weinig keuze.. Wederom was het flink zweten geblazen in de intense hitte van Calcutta en we besloten dat het tijd werd om een koelere plek op te zoeken. Op naar Darjeeling, waar de bergen hoog zijn en de thee in overvloed aanwezig is xD Wat een verlichting om niet bij elke ademhaling, knippering met de ogen of beweging van een vinger in zweten uit te barsten en om weer even te kunnen checken of mijn jeans nog steeds past! (Ja hij past nog =D). We hebben een luie toer in de taxi langs enkele sightseeing points van Darjeeling gemaakt om de volgende dag een flink stuk te wandelen, richting Tiger Hill, waar we hoopten op een waanzinnig uitzicht over Darjeeling en omgeving. Helaas, de weergoden zijn ons wederom niet goed gezind, 1 grote witte muur doemde aan alle kanten van de bergtop op. Niet helemaal wat we ervan hadden verwacht... Maar we hebben in ieder geval een heerlijke wandeling gemaakt. Dat zal wel spierpijn worden.. =P
Next stop? Goeie.. Waarschijnlijk Bodhgaya om vervolgens Agra onveilig te maken gedurende mijn verjaardag! =D Borrelss!! =D
Genoeg leesvoer weer voor deze keer, wij gaan weer genieten van de meer dan welkome koeltje in prachtig Darjeeling!
Chello and keep it Shanti Shanti mensen!
Liefs en een knuffel van ons
We hebben jullie achter gelaten op onze reis naar Varanasi... Wat moet je nou over deze stad vertellen. Het is absoluut magisch! Maar ook ongelovelijk smerig en druk en op het moment dat wij er waren een absolute sauna, denk aan 45 graden in de schaduw en een behoorlijke luchtvochtigheid. Pffff...
Deze 3000 jaar oude stad is 1 van de heiligste steden voor Hindu's in India en wordt gezien als de stad van Lord Shiva. Daar de Ganges al je zonden weg kan wassen nemen Hindu's graag een bad in deze door lijken, as en buffels bevolkte rivier. Brrr... Niet iets waar wij graag ons badje in zouden willen nemen he? Hindu's komen niet alleen naar Varanasi om te bidden en om hun zonden weg te wassen maar ook om dood te gaan. Zij geloven dat wanneer je sterft en aan de Ganges gecremeerd wordt je direct naar het Nirvana reist. Geen verdere levens waarin geboet moet worden voor in vorige levens begane zonden maar het vooruitzicht op een plek voor de ziel om te chillen. Wij hebben een kijkje genomen bij de grootste crematieplek aan de Ganges waar we netjes rondgeleid werden door 1 van de vele medewerkers hier. Dit " crematorium" draait 24/7 om alle overledenen te wassen, nabestaanden de benodigde rituelen te laten doorlopen om uiteindelijk tot de 3 uur durende verbranding over te gaan. Het hele gebeuren is grofweg in drie lagen opgebouwd. Het bovenste platform is voor de hoogste kaste, de Brahmanen of wel de priesters en geleerden, het middelste voor de Kshatriya's of wel strijders en het laagste platform, nog net niet in de Ganges is voor de Vaishya's, de landbouwers en handelaren. Over het algemeen gesproken wordt het hout van fruitbomen gebruikt om de lijken te verbranden met een bepaalde hoeveelheid sandelhout snippers om het niet te harden aroma van verbrande haren en huid te verbloemen. Eerlijk is eerlijk, we stikten zowat in de rook (meneer de gids liet ons letterlijk met de neus bovenop de verbranding staan zodat we het toch echt goed zouden kunnen zien allemaal, iets wat van Eline eigenlijk niet had gehoeven =P) maar stinken deed het niet!
De lijken worden eerst mooi opgebaard met gekleurde doeken en bloemen over het lichaam, dit wordt in zijn geheel door de mannelijke leden van de familie in de Ganges onder gedompelt waarna tijd is voor een laatste groet door de voeten van de overledene aan te raken met de rechterhand en vervolgens het eigen voorhoofd en hart, een teken van groot respect. Het lijk wordt weer uit het water gezeuld om op 1 van de platforms, naar gelang de kaste, binnen een grote stapel hout te worden ingepakt. De brandstapel wordt aangestoken door de echtgenoot of de oudste zoon. Vrouwen vind je niet op deze plek en met goede reden. In vroegere tijden hadden vrouwen de gewoonte om zichzelf in al hun verdriet bovenop de brandstapel te gooien om zich samen met hun echtgenoot te levend laten verbranden, een goede reden om ons, zwakke vrouwen niet langer toe te laten op het crematie terrein... Achjaa.. Het is traditie laten we maar zegggen ;)
Op een avond hebben we besloten op de vele aanbiedingen om in een bootje over de Ganges te varen aan te nemen. Een uurtje voor zonsondergang stapten we samen met mijn hier ontmoette vriendin Monika en een in Varanasi ontmoette Rus, Vladimir, in een wiebelig visserbootje met onze goedlachse schipper voor een twee uur durende trip. Wauw! Mocht je ooit in Varanasi komen, dit is absoluut de moeite waard! Ik verwijs jullie graag door naar de foto's voor het bewijs =) Wederom kwamen we bij de crematieplaats voor een kijkje vanuit een andere hoek, het blijft indrukwekkend en ook wat luguber daar je af en toe een hoofdje of voetjes kunt onderscheiden binnen de vuurzee. Vervolgens maakten we een stop bij de Main Ghat om daar de bekende Puja's vanaf het water te bekijken. Een bijzondere ervaring om daar tussen honderden bootjes te liggen, allen volledig volgepakt met buiten- en binnenlandse toeristen waarvan sommigen volledig in trans lijken te geraken door de hele ervaring. Voor ons waren de Puja's een wat langdradig gebeuren met veel gezwaai met allerhand atributen, gegooi met bloemen en toeteren op een schelp maar niettemin een bijzondere ervaring!
Het was loei en loei heet in Varanasi wat de pret toch enigzins drukte. In de middag was het vrijwel onmogelijk om wat te ondernemen omdat je het gevoel had te smelten in de zon. Al in Calcutta hadden we daarom besloten dat het tijd werd om een strand op te zoeken. Nou jaa.. Dat is niet helemaal waar. Eline heeft besloten dat het tijd werd om een strand op te zoeken =P We hebben de een na laatste dag in Calcutta vriendjes gemaakt met de jongens van het reisbureau waar we onze treintickets gehaald hadden en zij begonnen over de Andamans. Foto's met parelwitte stranden omringd door wuivende palmbomen en een helder blauwe zee spraken Eline bijzonder aan. Dit moest het worden. Dus konden we na Varansi zo weer terug naar Calcutta om van daaruit naar de Andaman and Nicobar Islands te kunnen vliegen. Na veel heen en weer geharrewar om een vlucht te boeken, een verhaal waar ik jullie maar niet mee zal vervelen, stonden we dan eindelijk op Port Blair. Na nog meer geauwehoer (de Andamans zijn weinig toeristvriendelijk..) was er een Ferry naar Havelock voor de volgende dag geboekt en konden niet lang na aankomst onze billen in het inderdaad spierwitte zand planten en relaxen. Aangezien het seizoen een beetje voorbij was hadden we het strand bij ons hutje bijna geheel voor ons alleen, wat een luxe! Havelock heeft het mooiste strand van Azia en staat op nummer 7 op de wereldlijst van mooiste stranden, dit was een bezoekje waard! We besloten een scooter te huren en op deze manier het eiland eens te gaan ontdekken, lekker rondcruisen door de bossen of langs de kust, heerlijk! Radha Nagar Beach, ofwel Beach no. 7 is inderdaad een prachtig strand maar wij waren verliefd op ons eigen kleine strandje =) Helaas eindigde deze droomtrip met twee dagen fikse regenval, halloo monsoon! Blegh..
Terug maar weer naar Calcutta, tot Eline's ergenis die he-le-maal klaar is met deze grote stad. We hadden echter weinig keuze.. Wederom was het flink zweten geblazen in de intense hitte van Calcutta en we besloten dat het tijd werd om een koelere plek op te zoeken. Op naar Darjeeling, waar de bergen hoog zijn en de thee in overvloed aanwezig is xD Wat een verlichting om niet bij elke ademhaling, knippering met de ogen of beweging van een vinger in zweten uit te barsten en om weer even te kunnen checken of mijn jeans nog steeds past! (Ja hij past nog =D). We hebben een luie toer in de taxi langs enkele sightseeing points van Darjeeling gemaakt om de volgende dag een flink stuk te wandelen, richting Tiger Hill, waar we hoopten op een waanzinnig uitzicht over Darjeeling en omgeving. Helaas, de weergoden zijn ons wederom niet goed gezind, 1 grote witte muur doemde aan alle kanten van de bergtop op. Niet helemaal wat we ervan hadden verwacht... Maar we hebben in ieder geval een heerlijke wandeling gemaakt. Dat zal wel spierpijn worden.. =P
Next stop? Goeie.. Waarschijnlijk Bodhgaya om vervolgens Agra onveilig te maken gedurende mijn verjaardag! =D Borrelss!! =D
Genoeg leesvoer weer voor deze keer, wij gaan weer genieten van de meer dan welkome koeltje in prachtig Darjeeling!
Chello and keep it Shanti Shanti mensen!
Liefs en een knuffel van ons
Groetjes en tot ziens!
Van harte proficiat met je verjaardag!!!
Geniet allebei nog van de laatste weken!
We lezen de reisverslagen met veel plezier (en een beetje jaloezie.....haha)
Groetjes van Ellis en de rest
Na alle mooie verhalen en foto's en lieve reacties van de mensen die met jullie (en met ons) meeleven, nu dan ook een berichtje van je mam. Als jullie de grenzen verleggen, kan ik natuurlijk niet achterblijven. Wat is de tijd snel gegaan. Bijna onvoorstelbaar dat jullie over precies een week al weer thuis zijn na respectievelijk 5 maand en 5,5 week weg te zijn geweest. Wel hebben we een beetje kunnen proeven van het lege nestsyndroom. Ik begon al een beetje te wennen. Geen rond slingerende tassen, schoenen en sieraden en overvolle wasmanden. De laatste tijd moest ik de was bij elkaar zoeken en Niels begon te mopperen dat hij alweer zijn pyjama kwijt was. (euh....in de was schat). Nu verheug ik me op jullie thuiskomst. Samen een zwijmelfilm kijken of een spannende detective met een kopje thee. Ik ben nu in de minderheid en RTL 7, meer voor mannen, begint wel te vervelen, veel voetbal, auto's, schiet en knok films, waarvan een enkele maar een beschuitje waardig is. Het feit dat we bijna dagelijks hebben kunnen appen heeft wel geholpen, dat ik me niet ongerust heb gemaakt. Pap had/heeft af en toe wat meer moeite. Soms is het goed geweest dat we de avonturen pas nadien hebben gelezen. Het advies "doe geen dingen, die ik ook niet zou doen" is niet altijd opgevolgd, maar heeft jullie wel bijzondere belevenissen opgeleverd. Nu nog even samen genieten in Pushkar, uiteraard shoppen (niet te veel !) en zorgen dat jullie op tijd in Dehli zijn. Misschien een laatste blog vanuit het betoverende India.....
Tot 10 juni op Schiphol.
Liefs en knuffels,
Mam
Onze Neel is 9 maand in Australie geweest, drie weken Ethiopie en 3 maand Zuid- Afrika . Bij ons bloeide de plant dicht bij de poort in de bloembak helemaal op omdat de open klappende poort niet meer de plant plette. Neeltje was ver weg en de geplette plant groeide en kwam tot rust :) . Toch had ik liever de geplette plant. Als kinderen zo ver weg zijn heb je als ouder zorgen en heel veel trots dat ze het toch maar doen !!!!! Bij ons had Jeannette meer moeite met de verre afstand van Neeltje dan ik maar eerlijk is eerlijk, als ze dan de gate doorkomen en weer THUIS zijn dan komen de tranen van blijdschap dat ze weer terug op het "nest " zijn :) !!!!!!!
De verhalen komen later .Ook die je als ouder liever niet wilt horen :):):)
De pap en de mam van de Oude Postweg wensen jullie allemaal een heel vreugde volle thuiskomst op 10 juni van jullie dochters . Yeah !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
they are back !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
groetjes Hans en Jeannette C.
Groetjes Karin Vaassen