Hampi, Palolem, Kerala

Namaste!

Hahaha een boek schrijven? Ik? Heb nu al nauwelijks het geduld om deze verhalen te typen, hoe graag ik jullie ook alles wil vertellen! Er is zoveel te zien en te doen of om onder het genot van een sapje of lassi helemaal niks te doen dat het lastig is om achter een computer te kruipen en weer een informatief maar leuk verhaaltje te tikken. Wie weet inderdaad als ik grijs en oud ben en meer geduld geoefend heb =P
Hoe dan ook, ontzettend bedankt voor jullie lieve reactie's! Kijk er altijd weer naar uit om een berichtje van thuis te krijgen =) Weinig Nederlanders hier om de Nederlandse nuchterheid en taal uit te wisselen. Heb er welgeteld 1 ontmoet! =0

Chilled out & tempelrijk Hampi is minder chilled out en meer tempelrijk dan ik had gedacht. Hampi is een miniscuul dorpje wat volledig gericht is op het tourisme. Werkelijk elk huis is een guest house, restaurant of winkeltje. Zodanig dat ik me afvraag waar de inwoners leven. Niet altijd even prettig omdat bij elke stap die je zet men je iets probeert te verkopen maar eenmaal buiten het bewoonde gedeelte is Hampi werkelijk prachtig! Uit gigantische keien bestaande bergen tussen het oneindige groen van bananenbomen, rijstveldjes en mangobomen waar in alle rust een rivier tussendoor kabbelt. Hampi is rijk aan tempels en ruines die elk opzich weer bijzonder zijn en zo hun eigen verhaal meedragen. Het is allemaal lopend te doen maar luie ik kon het aanbod van 1 van de vele tuktuk meneertjes niet afslaan om prinsheerlijk te worden rondgereden van tempel naar tempel. Helaas is het niet gelukt de watervallen, die overigens niet zoveel schijnen voor te stellen, met een bezoekje te vereren daar de corrupte politie dit niet toestond. De precieze reden is me nog steeds niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk is dat ook de bedoeling, maar 1 ding is zeker, als ik het had willen zien had ik deze norse mannen in hun kaki uniforms een flinke som moeten betalen. Daar Hampi al genoeg geld uit de toeristen trekt voelde ik hier helemaal niks voor. Samen met mijn tuktuk meneertje ben ik de 500 tot 600 (vergeef me, ik heb niet precies getelt) treden tellende trap naar de Hanuman of Monkey tempel opgeklommen. Wat een klim! Voelde me net een oud vrouwtje toen we op drie kwart van de klim een pauze moesten inlassen omdat ik geen lucht meer kreeg. Goa, met haar vele alcoholische versnaperingen en sigaretjes, kwam verhaal halen. Plus, om mezelf nog een beetje goed te praten, het is en blijft loeiheet waardoor alles een beetje zwaarder wordt dan normaal 0=). Eenmaal boven bleek te klim absoluut de moeite waard vanwege het waanzinnige uitzicht over Hampi en haar omgeving, extra versterkt door een schitterende zonsondergang die alles een gouden gloed leek te geven. Na een zegening gehaald te hebben in de tempel begonnen we aan de afdaling, een stuk gemakkelijk dan naar boven dat kan ik je wel vertellen!
Na drie dagen kon ik het heerlijke Goa weer omarmen in het zuidelijke Palolem. We werden ontzettend vroeg gedropt in de middle of nowhere en even wist ik niet wat ik moest doen. Gelukkig waren er twee andere meiden die ook naar Palolem wilden en samen propten we ons in een tuktuk die ons netjes aan het strand afzette. Om 5.30 in de ochtend is echter niet veel open waardoor we in het enige restaurant dat 24/7 open is terecht kwamen om onder het genot van een kop koffie te wachten tot de zon op kwam en alles open zou gaan. Na een busrit van goed 10 uur is dit niet helemaal wat je wil, maar ach.. Je went er aan om stinkend naar bus, plakkerig van het zweet en opkomende chaggerijnigheid door slaapgebrek het toch bijzonder naar je zin te hebben =) De eerste nacht had ik mijn eigen schattige kleine strand hut waarna ik de volgende morgen verhuisde naar de Simone's hut zodat we de kosten konden delen. Palolem bestond uit niks anders dan relaxen aan het strand om 's avonds te feesten en nieuwe mensen te ontmoeten. Voor mij was het hoogtepunt de " Silent disco". Koptelefoon op, de beste van de drie dj's uitzoeken, biertje in de hand en compleet uit je plaat gaan! En als je even op adem wil komen doe je je koptelefoon af om te zien hoe iedereen om je heen compleet uit z'n plaat gaat, terwijl je niks anders hoort dan de chille tonen van de lounge muziek bij de bar. Daar ging je moment om adem te halen, slappe lach gegarandeerd! Mocht je ooit in Palolem komen, ga dan voor de het beste ontbijt naar Little House. Een schattig klein restaurantje, gerunt door een Nederlandse vrouw en haar Indiase liefde voor het leven. Eindelijk een Nederlander om mee te kleppen! =D Ze schenken er de beste chai en serveren een waanzinnig ontbijt!
Bezwaard nam ik afscheid van iedereen in Palolem, het is tijd om door te gaan. Ik richtte mijn pijlen op Kochi/Cochin, Kerala. Echter, deze muts viel in slaap in de trein en mistte haar stop. Oeps! Toen ik eindelijk door kreeg dat we Kochi allang achter ons hadden gelaten besloot ik uit te stappen in Varkala. Ik had geen idee waar ik was en of hier wel iets te doen was maar gelukkig zijn daar altijd de overdreven enthousiaste tuktuk en taxi chaffeurs bij het station die je maar wat graag helpen. Varkala bleek een erg touristische plek te zijn, gelukkig voor mij! Ik verbleef aan Varkala Cliff met een schattig klein strandje afgeschermd door een stijl omlaag lopend klif waarop allerhand winkeltjes en restaurantjes te vinden zijn. En vooral veel, heel veel yoga en massage salons! Na 2 nachten had ik uitgevogelt waar ik was, rust genomen, het stadje verkend en was ik klaar om te vertrekken. Next stop: Allepey/Allapuzha waar schijnbaar de meeste mogelijkheden tot een backwater tour zijn en dat is precies de reden waarom ik in Kerala ben! Allepey an sich is absoluut niet de moeite waard! Het is er druk, groter dan ik had verwacht, weinig te zien en voor Indiase begrippen behoorlijk duur. En ook voor de backwaters kan je denk ik beter ergens anders terecht. Het stikt er van de zogenaamde House boats; gigantisch drijvende, van alle luxe voorziene huizen op het water waar groepen mensen hun tijd op de backwaters doorbrengen. Als je een rustig boottochtje in je eigen kleine bootje verwacht, vergeet dit dan maar, deze monsters zijn overal! Oke, eerlijk is eerlijk ik heb absoluut hele mooie plekjes gezien en rustig rond kunnen dobberen zonder dat een houseboat langs me heen knalde maar het was niet helemaal wat ik er van had verwacht. Misschien had ik beter met een kano kunnen gaan... Hoe dan ook, ik was al vrij snel klaar met Allepey en wilde met de lokale ferry naar Kottayam, niet omdat ik zo graag naar Kottayam wilde maar omdat ik zo graag met de ferry wilde. Aangekomen bij de opstapplaats was er echter een hoop gezeik omtrent deze ferry's, degene die ik wilde nemen had een probleem waardoor hij niet zou gaan, de volgende zou pas over 3 uur gaan en gedurende het uur dat ik geduldig heb zitten wachten veranderde de tijd dat hij zou gaan zo'n 100x. Ik besloot dat ik hier geen zin in had, waarschijnlijk zouden ze me laten wachten tot ik een ons weeg om me daarna in een prive boot te drukken en me flink te laten betalen. De bus naar Cochin leek me een veel beter plan! En daar ben ik nu, Fort Cochin om precies te zijn. Compleet gesloopt door het loeihete weer en vele reizen heb ik nog niet veel van Fort Cochin kunnen zien. Ben gisteren aangekomen en heb eigenlijk alleen nog maar geslapen. Even wat rust pakken lijkt niet verkeerd zodat ik morgen met hernieuwde energie Fort Cochin kan veroveren =D Vanavond zal ik een Kathakali voorstelling bijwonen, een traditionele dans uit het zuiden van India. Ben heel benieuwd hoe dat zal zijn!
Next stop? Munnar, hill station van Kerala waar het hopelijk een beetje minder heet is =)

Chello! Time to go! =)

Een plakkerige knuffel uit het knetter warme Cochin!