Kerala, Mysore

Namaste!

Wederom is het tijd om afscheid te nemen. Ditmaal van Kerala, waar de mannen in strak gestreken overhemden en een " Lungi" rondsloffen, waar je van de door palmbomen omringde stranden naar de door monstelijke huisboten geterroristeerde " backwaters" reist om vervolgens als volleerd berggeit door de met theeplantages versierde bergen te klautert. Kerala, waar de muggen je levend verslinden als je niet oppast maar niks zijn in vergelijking met de van testosteron overlopende heren die maar wat graag een beetje "witte chocolade" willen proeven. India was tot voor kort voor mij het land waar de eerste drie vragen over je naam, je afkomst en je status (getrouwd of niet) gaan, na Kerala is dit gereduceerd tot twee vragen: ter introductie " How are you?" en dan direct met de deur in huis vallen " Wanna have seks?". Interessant...

Goed, terug naar Cochin waar ik de laatste keer ben gestopt. De dansvoorstelling was bijzonder interssant maar nou niet iets wat ik mooi zou willen noemen. De acteurs moeten jarenlang in training voor ze op het podium mogen en gedurende de voorstelling was wel duidelijk waarom. Doormiddel van hand en gezichts bewegingen wordt het gebrek aan spreken opgevangen. Miniscule veranderingen in vingers, stand van ogen en mond vertellen een heel verhaal en voor buitenstaanders is het onmogelijk om in de wervelende bewegingen er de daadwerkelijke woorden/zinnen uit te halen. Gelukkig waren ze zo vriendelijk het verhaal uit te typen en bij entree af te geven zodat je mee kon lezen. Een traditionele voorstelling kan 6 tot 7 uur duren! Ze toonden ons enkel een kleine passage in het verhaal. Voor de daadwerkelijke start van de voorstelling kwamen de acteurs het podium op om hun make-up te doen. Doormiddel van bepaalde soorten steen te mengen met kokosolie maken ze een gekleurde pasta die ze als schmink gebruiken. Gebruik makend van handen en/of een tandenstoker brengen deze heren in no time een perfecte "winged eyeliner" (waar menig vrouw jaloers op zou kunnen worden), een blosje op de wangen, donkere wenkbrauwen en prachtig roodgestifte lippen op hun gezicht aan. 1 van de spelers kreeg een soort kraag/baard bestaande uit papier dat met rijstpasta op zijn gezicht werd geplakt. Een rappe uitleg over oogbewegingen (deze heren hebben bijzonder flexibele ogen, nooit gedacht dat je dat allemaal met je ogen kon doen), gezichtsbewegingen en hand/armbewegingen moest meer verheldering verschaffen over de te tonen voorstelling. Het is ietwat vreemd en totaal anders dan een toneelvoorstelling die wij kennen maar zeker de moeite van het bekijken waard!

Cochin bracht nog iets anders.. Ga even rustig zitten en haal diep adem, want dat zul je nodig hebben! Mevrouw cameraschuw hier is vanaf heden te zien in een film! =P In mijn favo restaurant in Cochin werd ik ineens aangesproken door een van de mannen daar, of het me iets leek om in een film te spelen. Voor ik het wist hoorde ik mijzelf bijzonder enthousiast uitroepen dat me dit helemaal geweldig leek. Wtf! Nee, ik was niet dronken of stoned, compleet nuchter heb ik toegezegd om met m'n bakkes voor de camera te gaan. Incredible India laten we maar zeggen =P Als het goed is komt de film over 3 maanden uit en ben ik voor enkele seconde in beeld in mijn traditionele Kerala sari, welke overigens geen pretje was om te dragen, in de rol van een blije vriendin van de bruidegom op een bruiloft. Mocht u geinteresseerd zijn, de film heet "Loham" =P Ik moet zeggen dat het een hele ervaring was om te zien hoe ze hier een film in elkaar prutsen. De halve dag zit je op je kont, niet wetend wat er gaande is, dan komt er opeens een meneertje aangerend die iedereen (we waren met een groep van ongeveer 20 toeristen) in de benen jaagt en op een bepaalde plaats op de set plant. Daar laten ze je dan gerust een half uur staan terwijl ze op hun dooie gemak de camera op zijn plaats zetten, de lichten goed stellen en een kopje thee drinken. Dan is het opeens "ACTION!" en staan wij als een stel bambi's die in de koplampen van een auto kijken naar de dichterbij komende camera te staren omdat iemand is vergeten ons te vertellen wat te doen. Na 3 verschillende uitleggen en zo'n 20 shots verder verplaatst iedereen zich weer, wederom vergeet iemand ons te vertellen dat we op kunnen sodemieteren waardoor wij nog goed 10 minuten een beetje verdwaald op ons plekje blijven staan. Tot dat iemand er genoeg van heeft en er vandoor gaat. Ik heb werkelijk geen flauw benul hoe ze hier ooit een film klaar krijgen, het oogt allemaal bijzonder chaotisch en alles lijkt op dat moment bij elkaar gefantaseerd. We zullen zien wat het eindresultaat zal zijn, ik ben in ieder geval heel erg benieuwd!
Na Cochin ben ik naar Munnar gevlucht waar het heerlijk koel is en in de avond zelfs een beetje koud, na de hitte van Cochin. Munnar heeft een absoluut prachtige omgeving met vele theeplantages over glooiende heuvels die je het gevoel geven midden in een scene van The Hobbit te zijn beland. Het is heerlijk om door de heuvels te wandelen en te genieten van de uitzichten, het weer, de dieren en een geimproviseerde lunch op de top =) De dag dat ik afscheid zou nemen van Munnar kreeg ik bericht van vrienden uit Palolem, ze waren bijna in Chavvakad waar ze enkele dagen zouden blijven, of ik zin had om langs te komen. Tuurlijk! Het is altijd leuk om mensen terug te zien en te horen wat ze de afgelopen tijd hebben uitgespookt. Mijn vrienden zijn een vader en zoon uit Londen, vader is geboren in het noorden van India en heeft zijn zoon meegenomen naar zijn familie om daarna aan trip langs oude vrienden in India te maken. Zo ook in Chavvakad waar een familie woont die hij al jaren kent maar ook al jaren niet meer heeft gezien. Chavvakad bestond voor mij uit niets anders dan vers geplukte mango's en kokosnoten eten terwijl we heerlijk lui op de veranda rondhingen en verhalen uitwisselden. Heerlijk! Onze gastfamilie was ongelovelijk vriendelijk en behulpzaam waardoor het als thuiskomen voelde. Toch nam ik al vrij snel weer afscheid, tijd om door te gaan als ik meer plaatsen in het zuiden wil zien voor ik in Kolkata moet zijn.
Op dit moment ben ik in Mysore waar je omvergegooit wordt met zijde, handgemaakte houten spullen, sieraden en beedies (indiaase sigaretten, don't worry mede-rokers, ik zal er een paar meenemen naar huis! =P). Mysore heeft een waanzinnig paleis dat zeker een bezoekje waard is. Wauw! Wat een rijkdom, wat een details!

Next stop? Bangalore here i come!

Chello!

Een knuffel en een kus uit het nog altijd magische India!