#Countrylife

Ciao!

Maandag 18 Juli was het dan zover, ik moest toch echt afscheid nemen van warm Kununurra en mijn lieve vriendjes in het hostel. Via Gumtree, het Australische Marktplaats had ik een week eerder een baan gevonden in Kojonup, een klein dorp zo'n 3 uur ten zuiden van Perth. Ze vroegen naar een au pair die van koken houdt omdat ook gekookt moet worden voor de werkers op de boerderij. Eigenlijk wilde ik niet meer terug naar au pairen maar het leek erop dat dit mijn enige kans op een vaste baan was waarmee ik alsnog aan mijn benodigde farmdagen kan komen. Ik verzamelde mijn moed en stuurde een berichtje naar het genoemde telefoon nummer, niet verwachtende dat ik binnen 5 minuten al een berichtje terug zou krijgen. Na een uurtje heen en weer geauwehoerd te hebben via sms kon ik een vlucht naar Perth boeken waar ik van het vliegveld opgepikt zou worden door mij  toekomstige hostvader. Spannend! Erg gek om maar zomaar op het vliegtuig te stappen op goed geluk, voor hetzelfde geld was het allemaal 1 grote grap en zou ik alleen en verlaten op Perth staan. Daar ik weinig keuze had omdat Kununurra alles behalve uitzicht boodt op een baan en het leek te klikken via de sms heb ik er maar gewoon op gegokt. Nog een laatste weekend in Kununurra feesten, tas weer inpakken, knuffels en kusjes uitdelen en daar ging Linda weer het vliegtuig in. Ik veeg een stiekem traantje weg als we opstijgen, de kans is klein dat ik hier ooit nog weer kom en ergens in de afgelopen weken ben ik gehecht geraakt aan dit plaatsje en haar backpackers hostel. Aangekomen in Perth word ik gelukkig gewoon opgepikt door mijn hostvader. Het lijkt direct te klikken als we de auto instappen, zeker als de eerste stop de bottleshop blijkt te zijn voor een flesje wijn. We slapen deze nacht bij zijn moeder die in een prachtig huis aan het water in Mandurah woont. Mijn vliegtuig landde om half 8 waardoor het te laat was om het hele stuk naar Kojonup te rijden. Oma babbelt direct een gezellig eind weg terwijl ze me een rondleiding door het huis geeft en me mijn kamer laat zien. Wat een luxe, mijn eigen kamer en een twee persoonsbed! Dat was ik niet meer gewend. De wijn wordt opengetrokken, een pizza besteld en voor ik het weet is het 11u en pleur ik van mn stoel van vermoeidheid. Ik moet me vooral niet druk maken over op tijd opstaan en moet mn tijd nemen, er is geen haast. Heerlijk! De volgende morgen wordt een uitgebreid ontbijt voor me klaargemaakt en na een bezoekje aan de shoppingmall is het tijd om rustig aan naar Kojonup te rijden. Halverwege stoppen we bij een schattige pub in de middle of nowhere, beer o'clock! Mn hostvader blijkt wel van een borrel te houden en voor ik het weet zijn we alweer twee Coronoa's verder en wordt er een doos besteld om mee te nemen in te auto. Met een biertje in de hand en gezellig kletsend rijden we de laatste kilometers naar de boerderij. Mn tas wordt in mn kamer gepleurd, ik wordt buiten op een stoel gezet met alweer een nieuw biertje terwijl er met behulp van wel erg veel benzine een vuurtje wordt aangestoken. De jongens drentelen enthousiast om me heen en voor ik het weet wordt ik meegesleept het land op zodat de oudste kan laten zien hoe hij rond crossed op zn dirtbike. Ik was van te voren al gewaarschuwd maar sta toch met mn bek vol tanden als hij zonder pardon knetterhard wegscheurd. Wauw! De werkers komen 1 voor 1 binnendruppelen om zich te warmen bij het vuur en een paar biertjes te drinken. De sfeer is ongedwongen en vriendelijk, ik geloof dat ik me hier wel thuis ga voelen! Voor ik het weet word ik na het avondeten weer de auto in geschopt om naar de boerderij van een goede vriend te rijden om daar een paar biertjes te drinken en kennis te maken. Ik maak kennis met zijn vriendin, een Franse backpacker die hier kwam voor haar farmdagen en is blijven hangen. Schijnbaar gebeurd dat nog wel eens als ik de verhalen hier mag geloven. Na een paar biertjes vinden we het wel mooi geweest en rijden weer terug.  Uitgeput val ik in bed, zoveel indrukken, ik heb behoorlijk wat te verwerken. De volgende ochtend sta ik vroeg op zodat ik kan proeven van de ochtendroutine. Ik word raar aangekeken als ik de woonkamer binnenstap, wat ik in godsnaam zo vroeg op doe? Uh.. moet ik niet werken? Naa dat werken dat komt allemaal wel, doe het vooral rustig aan. Owkeuj. Na een aantal koppen koffie en een rustig ontbijt word ik door mn nieuwe hostmam op sleeptouw genomen door het huis en naar de lokale super. 
Mijn takenpakket? Ik maak lunch voor de jongens (kiddo's & werkers), kook avondeten, doe de boodschappen, draai wasjes voor de kiddo's en maak de keuken en badkamer van de werkers en mij schoon. 
Dagelijkse routine:
+/- 7.15u op om ontbijt en lunch voor de jongens te maken, te zorgen dat ze hun onbijt eten en zich aankleden.
8.20 de jongens in de auto om ze van het erf naar de schoolbus te rijden.
De rest van de ochtend gebruik ik om wasjes te draaien, was te vouwen, schoon te maken etc.
+/- 14.00 lunch voor de werkers en ouders
15.30 de jongens oppikken van de schoolbus om daarna even te spelen. Rond 5 uur begin ik met het avondeten en dat is het dan wel zo'n beetje. Valt allemaal reuze mee dus. Ik heb een auto tot mijn beschikking en kan dus gaan en staan waar en wanneer ik maar wil. Sweet!
Die avond word er weer een vuurtje gestookt en is er wederom een doos bier die burgermeester gemaakt moet worden. De wilde stapverhalen en enkele bijbehorende littekens komen na verloop van tijd boven tafel drijven en ik val van de ene verbazing in de andere. #countrylife! Ik zal mijn eigen verhalen wel krijgen en zal jullie er alles over vertellen, of nou ja.. de delen die veilig zijn voor het internet =p Wederom een late avond al met al. De volgende dag klungel ik een beetje aan met mn takenpakket. Toch altijd weer even wennen een nieuwe familie en haar regels en maniertjes, gelukkig zijn ze super relaxed  en hoef ik me niet al te druk te maken. De jongens hebben s middags na school football training en uiteraard moet ik komen kijken. Dit is echter absoluut geen pretje. Had ik al verteld hoe koud het hier is? Niet? Nou, knetter focking koud dus!!! Ik ben uiteraard gruwelijk verwend na mijn maand in altijd zonnig en warm Kununurra waar ik al een trui aanschoot als het nog ruim 20 graden was. Hier komt het nauwelijks boven de 10 graden, geen zon en veel wind. Aaargh! Ik draag drie truien, een jasje, een sjaal en drieduizend sokken en ben nog alles behalve warm. Wat een hel! Hopelijk weet mijn lijf snel te aclimatiseren want wil nu niets liever dan op mn knietjes terug naar het noorden.
En dan is het alweer vrijdag en vanaf het moment dat ik opsta word ik al gewaarschuwd dat ik gruwelijk dronken ga worden die avond. Uh... ojah? Dacht het even niet xD Terwijl ik het avondeten sta voor te bereiden komt Peter (m'n hospa) binnenknallen, drukt me de keuken uit en begint op te ruimen. En wat denk jij dat je aan het doen bent?! Ik neem je mee uit eten dus maak je mooi en kom een biertje drinken in de schuur, we vertrekken met een uurtje, ojah heb een leuke vrijgezel voor je dus we blijven na dinner in de pub voor een paar borrels. Alrighty! Compleet uit mn veld geslagen drentel ik braaf naar mn kamer om me om te kleden, #countrylife? xD Na een hapje te hebben gegeten neemt Emily (mn hostmam) de jongens mee naar huis en word ik naar de bar gesleept. Al snel maak ik kennis met iedereen terwijl Peter er voor zorgt dat ik geen seconde met een leeg glas sta. Terwijl ik sta te bibberen in een dikke trui en mn jasje verschijnt er opeens een chick in enkel haar ondergoed achter de bar. Fridaynight is 'Skimpy' night, ofwel de bar wordt gerunt door chicks met heuwl weinig kleren aan, ik ben blij dat ik niet in haar schoenen sta, brrrrr!! Als de bar sluit word ik meegesleept de auto in om terug te rijden naar de boerderij waar na enige discussie de net gekochte dozen bier en ik over worden gepland in de Ute om het land op te crossen. Wederom met behulp van een behoorlijke dosis bezine wordt een flink kampvuur gestookt. Sta je dan met je goede gedrag tussen de velden bier te drinken hihi. Als we terug willen rijden om eindelijk ons bedje op te zoeken weten beide chaffeurs hun auto vast te rijden in de modder en moet de tractor er bij gehaald worden om beide auto's los te trekken. Madness! Voor mijn gevoel lig ik net een seconde in bed als Brodie, de oudste van 9 naast mn bed staat, tijd om op te staan! Beide jongens hebben een football wedstrijd en vanaf daar gaan we direct door naar Perth om een professionele football wedstrijd, The Eagles tegen Melbourne, te zien. Half slaapwandelend laat ik me de auto inleiden om vervolgens ruw wakker geschud te worden door de ijskoude snijdende wind aan het veld. Brrrrr!!! Ik ben wakker! Gelukkig warmt het in de loop van de dag op en scheelt het een paar graden in Perth waardoor ik vrij aangenaam de wedstrijd daar uit kan zitten. Compleet onbekend met de sport vuur ik de ene na de andere vraag af op de jongens die me vol entousiasme uitleggen wat er gebeurd, leuk! Kosten nog moeite worden gespaard en wederom gaan we uiteten, deze keer in Mandurah en na een hele lang dag kunnen we dan eindelijk opwarmen met de voetjes omhoog bij oma thuis. Na een laat ontbijt rijden we zondags weer terug naar Kojonup. Als het goed is kijk ik nu tegen een gewone werkweek aan en zal de rust enigzins terug keren. Pfoeh dit was me het weekje wel!
De daaropvolgende week blijkt inderdaad een stuk rustiger, de dagen kabbelen in alle rust voort terwijl ik me de taken eigen maak. Het stelt al met al weinig voor en ik heb veel vrije tijd om lekker een boek te lezen, films te kijken of rond te struinen rond de boerderij. De jongens pleuren me na schooltijd al giechelend op een quad of leren me Australian football. Vrijdag moet er uiteraard weer een borrel gedaan worden in de pub zodat de skimpy gecheckt kan worden. Een gezellige meid die de boel op stelten zet met allerhand spelletjes met een 'motorboat' of een biertje als prijs ondanks dat de kroeg bijna uitgestorven is. Dapper. De rest van het weekend staat iedereen in relax modus en wordt er veel voor de tv gehangen, het zijn net gewone mensen =p

Ik zal tot ergens midden/eind oktober bij dit gezin blijven om mijn farmdagen te verdienen en van daaruit zal ik mijn weg terug moeten zien te vinden naar Sydney. De meesten zullen het goede nieuws al wel gehoord hebben maar mijn lieve zusje komt zeker weten deze kant op om haar stage te lopen bij WakeUp hostel in Sydney. Yay!! Hopelijk kunnen we Kerst en NYE samen vieren in deze bruizende stad!
 Maar dat is allemaal nog zo ver weg, eerst de kou hier maar eens overleven en mijn Second Year Visa bemachtigen, dan zien we wel weer verder.

Heel veel liefs en een knuffel uit Kojonup!