plusminus veertienduizend zevenhonderd en drieennegentig kilometer

Hallo lieve mensen!

De laatste keer heb ik jullie achtergelaten op mijn eerste echte werkdag binnen de familie Mills, laten we de draad vanaf daar maar weer oppakken.

Om te beginnen een omschrijving van hoe mijn week er ongeveer uit ziet:
Elke dag sta ik tussen 6 en half 7 op (Ja lach maar, dit avondmens moet opeens een ochtendmens zijn.. help!)
Maandag, dinsdag en woensdag morgen zorg ik dat de jongens aangekleed zijn en ontbijt hebben. Dit ontbijt kan voor vertrek maar ook in de auto verorberd worden, afhankelijk van hoe snel de ouders klaar zijn om te gaan. Na de nodige strubbelingen om de nu klaarwakkere jongens in de auto te krijgen, laatste snelle instructies betreffende het eten of langswaaiende mensen en een aantal keren vriendelijk "bye bye!" en "Have a nice day!" gezegd te hebben zit de familie in de auto op weg naar het centrum. Rust! Ik kan in alle rust wakker worden met een kopje koffie en wat skypen met de familie thuis die dan vreemd genoeg nog op de voorgaande dag leven. Elke dag doe ik daarna een kleine huishoudelijke taak aangaande de jongens zoals het stofzuigen van hun kamer, de was in de wasmachine of een lap door de badkamer. Dan ben ik tot een uur of 2 in de middag vrij om te doen wat ik wil want tegen die tijd moet ik de bus naar het centrum pakken om de jongens van dagopvang te halen. Vaak ga ik al eerder richting centrum om wat rond te struinen en nieuwe plekjes te ontdekken. Rond 15.15 ben ik op de dagopvang waar ik enthousiast begroet word door de jongens en de werknemers van de dagopvang. Na wat gekletst heen en weer, ondertussen rondgetrokken door het hele gebouw door Harry om me al zijn kunstwerken te laten zien en kleine Freddie veilig in de kinderwagen te hebben geklikt is het tijd om richting bus te lopen. Een wandeling van ongeveer 20min met de korte beentjes van Harry. Dan nog een half uur met de bus terug, 160 traptreden af (jawel mét kinderwagen, tassen en 4 jarig ettertje) en een goede 50 meter een stijl naar beneden lopende weg af eer we thuis zijn. Pfoeh! Ik ben super fit tegen de tijd dat mijn werktijd er hier opzit!! Tijd om het avondeten klaar te maken terwijl ik ondertussen mijn uiterste best doe om Freddie uit de buurt van praktisch alles wat kleurt, beklimbaar is, breekbaar is, Harry is, smeerbaar is, gevaarlijk lijkt of nou jaa.. eigenlijk gewoon alles en vierhonderdéénentachtig keer "Nice!" of "Awesome!" roep vanwege iets dat Harry me vol trots laat zien. Gedurende het avondeten is het regelmatig 1 groot slagveld met rondvliegende etenswaren, smeerpartijen over het gezicht en drumsolo's met praktisch alles waarmee gemept kan worden. Feest! Na deze worstelpartij is het tijd om de jongens te ontdoen van hun avondeten, zandkastelen, moddervoetjes, zweetoksels en zonnebrandkoppies in bad. Spitter, spetter, spater, lekker in de water. Hup! Ook Linda moet zo nat mogelijk! Thnx boys.. Tegen de tijd dat ik ze eindelijk weer uit bad heb (ze zijn werkelijk gek op hun bad!) en in de pyama heb komen de ouders thuis om ze een verhaaltje te doen, nog wat rond te laten hollen, tandjes te poetsen en in bed te stoppen. In de tussentijd ruim ik snel het slagveld op en dan is het voor mij tijd om met de beentje op de bank te gaan. Mijn werkdag zit erop.
Donderag en vrijdag gaan de jongens niet naar dagopvang wat betekent dat ik ze de hele dag heb. Als het weer er naar is zetten de ouders ons 's morgens af bij een speeltuin zodat de jongens eerst lekker even kunnen rondhollen en hun energie kwijt kunnen. Vaak kan ik tegen de tijd dat we weer thuis zijn alvast beginnen met het klaarmaken van de lunch. Oja dit heb ik volgens mij nog niet genoemd! De jongens hebben de luxe van een gigantische speelkamer met werkelijk allerhand soorten en maten speelgoed en knutselspullen dus dat is waar ik ze dump als ik het eten klaarmaak of eigenlijk.. altijd. Maar zoals gezegt weet vooral kleine Freddie altijd iets te vinden wat niet helemaal de bedoeling is. Zo was ik laatst het avondeten aan het klaarmaken toen het me opeens opviel hoe ongelovelijk stil het al een hele tijd was. O ooh! Dat kan nooit goed zijn! Met bange voorvermoedens loop ik naar de speelkamer en jawel hoor.. de crime scene was niet te missen: 1 hele muur compleet bruin geverfd met schmink door kleine kinderhandjes en geen spoor van de dader wat alleen maar kan betekennen dat deze opzoek is naar een volgend slachtoffer... Ook deze en de dader waren snel gevonden. Daar had je meneer zitten. Triomfantelijk gezeten op zijn troon (het toilet..) beide volledig bedekt met de bruine schmink. Ongelovelijk! Wetend hoe fout hij zit krijg ik een vette grijns en een verontschuldigende "Ooh noo!" wat het onmogelijk maakt serieus te blijven. Zoals Eline zeer treffend zei: "Draak!!".
Goed terug naar het weekschema, sorry voor de onderbreking =) We waren gebleven bij de lunch, toch? Na de lunch gaat Freddie voor een paar uurtje naar bed en is het aan mij de taak om Harry zo stil mogelijk te houden. Vaak gaan we knutselen, schilderen, een boek lezen of bij mooi weer lekker het zwembad in. Freddie laat vanzelf weten wanneer hij wakker is en het welletjes vind in bed. Na een snack laat ik ze weer spelen. Al vrij snel is het dan weer tijd voor het spektakel van avondeten en badderen. De ouders komen net als op de voorgaande dagen rond half 7 thuis en bemoeien zich verder met de kinderen. Op vrijdag kan dit echter een beetje anders zijn, dit is de ouders "date night" en aangezien het een behoorlijke trip is van het centrum naar huis gaan ze direct vanuit werk uit. Dit betekend dat ik de kinderen ook in bed doe die avond.
Het weekend ben ik vrij om te doen wat ik wil.

Nou zijn jullie natuurlijk allemaal ongelovelijk nieuwsgierig naar wat ik allemaal uitspook in mijn weekenden =P Ik zal proberen het niet te langdradig of jaloersmakend te beschrijven =P
Mijn eerste weekend heb ik het zaterdag lekker rustig aangedaan. Na 's morgens het dichtsbijzijnde shoppingcentrum met mijn host papa en de jongens te hebben verkend heb ik de rest van de dag helemaal niks gedaan. Even alles laten bezinken en op adem komen. Pfoeh! De volgende dag ben ik samen met Iris, een Nederlandse meisje dat om dezelfde tijd met AIFS is begonnen als au pair hier in Sydney, het centrum in gegaan. Zij was via de oude au pair van haar familie in contact gekomen met de duitse Sophie die ons wel een paar mooie plekjes wilde laten zien. Top! We hebben een rondje gelopen in Luna Park, foto's gemaakt van de Harbour Bridge en het Opera House vanaf een afstandje bewonderd. Hierna bleek dat de dames plannen hadden om te shoppen bij de net geopende H&M, niet helemaal mijn idee van een zondag Sydney Exploring maar goed. Zoals verwacht was het ongelovelijk druk in de H&M en ik werd al snel kriebelig en claustrofobisch. Eruit!! Het weekend daarop ben ik met mijn gezin meegegaan naar een wat verderop gelegen speeltuin met strand waar ik een deel van de Manly Scenic tour heb gelopen om vast een beetje te proeven. Zondag zou in het teken staan van andere Sydney au pairs ontmoeten via AIFS wat echter behoorlijk tegen bleek te vallen. Maar één andere au pair kwam opdagen naast Iris en mij. Maar we zaten op een prachtige locatie in het zonnetje met een flesje bubbels dus eigenlijk hadden we niks te klagen. We zaten bij de Opera Bar, gelegen onder en naast Opera House aan het water met uitzicht op de Harbour Bridge. Wat wil je nog meer?! Aan het einde van de meeting kwam Nadine, een Bornse au pair waar Iris eerder contact mee had gezocht via Facebook aanwaaien en nam ons mee naar Circular Quay en The Rocks waar een wijnfestival gaande was. Yes, dat is meer mijn ding! Na wat wijntjes geproefd te hebben vond ik het wel welletjes. Zon, alcohol en vermoeidheid speelden op en ik begon me aardig rozig te voelen, daarnaast zou mijn laatste rechtstreekse bus al snel vertrekken. Tijd om naar huis te gaan. Het afgelopen weekend voelde ik me avontuurlijk en sportief. Ik had net nieuwe sportschoenen gekocht die ik graag wilde uitproberen. De week ervoor had ik een bospad ontdekt dicht bij het huis en na wat research zei het internet dat dit een wandeling van ongeveer 3,5 uur gecategoriseerd als "hard"door het bos, langs het water naar Spit Bridge vanwaar ik makkelijk een bus terug zou kunnen pakken was. Doen! Dat "hard" zal wel meevallen, een beetje off road en thats it. Dacht ik. Dus ik ben vroeg opgestaan en na een stevig ontbijt en een kop koffie op pad gegaan. De avond ervoor had het behoorlijk geregend en dat plus de "hard" part van de wandeling heb ik geweten ook! Mijn lekkere wandeling veranderde al heel snel in een survivaltocht waarbij ik door kleine watervalletjes moest banjeren, bloedzuigers van mijn enkels moest trekken, over rotsen moest klauteren, stijle kleine bospaadjes naar boven en beneden moest overwinnen en zeshonderdenvierenzeventig traptreden op en af moest terwijl ik verwoed takken in alle soorten en maten uit mijn gezicht probeerde te houden. Na inderdaad een 3 uur kwam ik als verzopen katje hijgend en rood aangelopen maar trots uit het bos gewandeld. Dat had ik toch maar mooi even gedaan! Zondag stond er weer een hele wandeling op het programma met de I'm Free Tours Sydney waarbij je, zoals de naam al zegt, een gratis rondleiding door Sydney krijgt van ongeveer 3 uur. Gestart in 2009 op initiatief van twee architectuur studenten die hun stad en diens architectuur graag wilden laten zien aan touristen, loopt de tour nu tweemaal daags langs verschillende hoogtepunten van Sydney plus een aparte tour door The Rocks. Ik ontmoette Iris en Camillia (een Deense au pair van een bevriend gezin van mijn gezin) om gezamenlijk de tour te doen. Onderwijl druk kletsende werden we door de straten van Sydney geloodst met her en der stops voor een plukje informatie over een gebouw, kunstwerk, bar/restaurant of het openbaar vervoer. Erg leuk en goed gedaan! Thnx Ross van I'm Free Tours! We eindigden te tour dichtbij The Rocks waar elk weekend een markt is, iets wat drie dames uiteraard niet kunnen weerstaan. Na wat rondgestruind te hebben tussen de uiteenlopende handel vonden Iris en ik het hoog tijd voor een koud biertje. Al snel daarna hebben we afscheid genomen van Camilla en zijn we opzoek gegaan naar de trein naar het vliegveld. Waarom het vliegveld vraag je je af? Nou dat is weer een heel ander verhaal. Iris heeft niet alleen de eerder genoemde Nadine op facebook ontmoet maar ook Jorieke (toevallig ook uit Twente, Enschede dit keer xD). Jorieke is een weekje later dan ons als au pair via AIFS in Sydney aangekomen maar had er na een kleine drie weken al helemaal de pest in en was onderweg naar huis. Haar host familie bleek niet te zijn wat ze ervan had verwacht en gehoopt en om verdere teleurstellingen te voorkomen heeft ze besloten naar huis te gaan en niet verder te zoeken. Zo kan het ook lopen helaas. Wat een heftige beslissing! We hebben haar uitgezwaaid en een goede reis gewensd. Door enige vertraging op onze terugreis (Iris bedankt! xD) kwam ik vrij laat bij de ferry's aan maar hierdoor heb ik mijn eerste Opera House vuurwerkshow vanaf een ferry gezien. Wauw! Hoe gaaf is dat!! Compleet gesloopt maar voldaan ben ik die avond mijn bedje in gekropen.

Afgelopen week heb ik alvast een beetje kunnen proeven van de Australische zomer, zoo warm!! Gelukkig hebben ze een zwembad waar ik en de jongens een lekkere verkoelende duik kunnen nemen =D

Dit weekend doe ik het maar weer lekker rustig aan. Volgend weekend staat er een tour door de Blue Mountains op het programma. Yay! Kijk er enorm naar uit! =D En ja, ik zal mijn best doen zoveel mogelijk foto's te maken en te posten voor je =D

Goed, ik vind het geloof ik wel weer mooi geweest om over mijzelf te kwebbelen ;)

Een kus en een knuffel uit Sydney!!