Jodhpur, Udaipur & Mumbai
2 maart 2015 - Mumbai (Bombay), India
Namaste lieve mensen!
Na de bruiloft heb ik een korte sight-seeing tour door Phalodi gehad, niet dat er nou zoveel te zien is in zo'n klein dorp maar heej, ze zijn er wel trots op! Er was een prachtige met glas ingelegde Jain tempel en een local met een gigantische verzameling " antieke" en autentieke Indiase spullen zoals chaipati rollers, Ganesha beelden, Kurta's, trouwjurken, chaipati houders etc. etc. Uiteraard was alles te koop en hij zou me met plezier een vriendprijsje geven. Yeah sure mate! Thnx but no thnx! xD 's Middags zijn we op pad gegaan naar Jodhpur. Een vriend van Ajay woont daar en moest toch die kant op dus ik kon zo plaatsnemen in zijn auto. Hoe ideaal! Geen stinkende, hobbelende bussen of overvolle treinen die nooit optijd zijn. In plaats daarvan kon dit prinsesje heerlijk chillen in een a/c auto terwijl er siragetjes gerookt werden. Vanwege mijn Delhi belly had ik de hele dag nog niks gegeten en voelde ik me niet helemaal geweldig waardoor ik extra blij was met deze luxe. Aangekomen in Jodhpur had mijn vriend uit Jaisalmer een kamer voor me geritseld in zijn " broers" hostel; Castle view home stay. Met een tuktuk werd ik de oude stad ingereden, onderweg kwam ik heel toevallig een andere backpacker uit Jaisalmer tegen die opzoek was naar een plaats om te eten, ze hopte in mijn tuktuk. Na een behoorlijke klim in een nauw steegje was ik dan eindelijk in m'n hostel. Uiteraard was mijn kamer nog niet klaar, of ik even wilde wachten op het dagterras. Samen met de andere backpacker klommen we naar boven en zo onderhand wist ik niet meer wat voor of achter was, zo ziek voelde ik me. Na een uur ofzo besloot ik naar beneden te gaan en te vragen of mijn kamer al klaar was, ik wilde niks liever dan een douche en een bed. Toen gebeurde het, ik viel flauw. Niks eten maar wel reizen is blijkbaar iets wat mijn lichaam weigert.. Gelukkig vingen de mannen daar me heel goed op en opeens bleek er toch een kamer vrij te zijn waar ze me dropten. Gloeiend van de koorts, rillend van de kou en lijkbleek lag ik op bed waar ik al snel in een onrustige slaap viel. Na een paar minuten rust wist ik mezelf naar de douche te slepen voor een korte douche om vervolgens weer in bed te kruipen. Na 3 uur onrustige slaap en een bijzonder onrustige buikje voelde ik me al weer een stuk beter, de koorts was in ieder geval over. Na wat medicijnen en wat droge toast te hebben gegeten en uiteraard veel water te hebben gedronken ben ik direct mijn bedje weer ingedoken. De volgende dag besloot ik het maar even rustig aan te doen en in mijn kamer te blijven met een boek.
Na een dag in mijn kamer kwamen de muren op me af en hoewel ik me nog niet helemaal fit voelde besloot ik toch een bezoekje te brengen aan de twee highlights van Jodhpur: Mehrangarh fort en Clock Tower & markets. Het fort is prachtig! Ik heb de buitenkant al kunnen bewonderen vanaf het dakterras van mijn hostel en nu was de binnenkant aan de beurt. Onder begeleiding van een uiterst heldere audio gids werd ik door de vele kamers geleid. Op de top heb je een waanzinnig uitzicht over het inderdaad blauwe Jodhpur. Wauw! Na het fort begon mijn zoektocht naar de Clock tower, een behoorlijke klus daar geen enkel straatje recht is en uitkomt waar je denkt dat het uitkomt. Gelukkig heb ik hier geleerd dat je gewoon aan iedereen die je tegenkomt moet vragen welke weg je moet nemen en dat je er dan uiteindelijk wel komt. Mijn god wat een drukte! De markten rondom de Clock Tower waren ongelovelijk druk bezocht met enkel en alleen locals zo leek. Ik kon letterlijk over de koppen lopen als ik dat had gewilt! Blijkbaar was het een vrije dag voor de meesten mensen en was het tijd om hun inkopen te doen. Na een chai met een winkeleigenaar en een wedstrijdje elleboogdrukken om door de meute te komen vond ik het wel welletjes, op naar m'n hostel. De volgende dag wat rondgedwaald door de smalle en vuile steegjes van Jodhpur maar vooral druk geweest met het pakken van mijn tas. De volgende dag zou ik heel vroeg een bus naar Udaipur pakken. Wat een hel van een busrit was dat zeg! Het eerste uur heb ik mijn buurman op verschillende manieren duidelijk moeten maken dat hij zijn hand op zijn eigen benen moest laten en na voor mijn gevoel de 10000x was de boodschap eindelijk duidelijk en bleek hij best vriendelijk. Daarna was er niks anders dan eindeloos gehobbel, remmen en optrekken. Het uitzicht was vrijwel altijd prachtig wat de pijn enigzins verzachtte. Na bijna 7 uur marteling waren we dan eindelijk in Udaipur, The White City, de stad van de romantiek, het Venetie van India! In navolging van een tip van een andere backpacker liet ik me afzetten bij Lal Ghat guest house. Een guest house, zo bleek, direct aan het Pichola lake. Ik besloot voor het eerst in mijn leven in een dormitory, slaapzaal, te overnachten. Na alle luxe en pampering wilde ik wat van het echte backpackers leven proeven =P Dit is vette prima overigens maar daar moet ik bij zeggen dat het niet erg druk was in de tijd dat ik er overnachtte. Lal Ghat geust house is een beetje vergane glorie maar dit had voor mij een bepaalde charme. Mijn dagen in Udaipur heb ik doorgebracht met rondslenteren in de buurt terwijl ik met verschillende shopeigenaren babbelde, een bezoekje aan het gigantische City Palace, ritjes op een scooter met 1 van de tuktuk chauffeurs daar en relaxen. Ik ontmoette Essam, een wat oudere man die al jaren in India komt om te reizen, rete relaxed en heftig sarcastisch, precies mijn humor. Hij nodigde me uit kennis te maken met 1 van zijn lokale vrienden, Laksmi (hoop dat ik de naam goed spel..). Laksmi heeft als kind polio gehad en is daardoor nu verlamd. Essam en hij ontmoetten elkaar ruim 14 jaar geleden toen Laksmi op straat zat te vissen naar touristen. Daar zijn ledematen het lieten afweten haalde hij zijn plezier uit het kletsen met touristen. Essam wilde er in eerste instantie niks van weten maar de tweede keer ging hij in op de uitnodiging voor chai. Al snel groeide hun vriendschap en nu zoekt hij Laksmi regelmatig op als hij in Udaipur is. Ik werd bijzonder hartelijk ontvangen door Laksmi en de groep mensen die hij om zich heen heeft verzameld en snel werd ik uitgenodigd om de volgende avond te komen kijken naar een door hem georganiseerde show en diner. Ik beloofde te komen. Een avond vol traditionele Rajastan muziek en dans volgde met als afsluiter heerlijk eten en een borrel. Ik zou graag meer tijd met deze mensen hebben doorgebracht maar helaas was zijn treinticket al geboekt en zou ik de volgende dag naar Mumbai vertrekken. Om van Udaipur naar Mumbai te reizen zat ik goed 16 uur in de trein. Gelukkig was het meeste van de rit 's nachts waardoor ik een groot gedeelte heerlijk heb geslapen. Wauw! Wat een enorm verschil! Mumbai is gigantisch, hectisch, druk, hoog, gestressed en in alles anders dan mijn vorige verblijfplaatsen (Jaipur niet meegerekent). Ik heb intens geluk dat ik mensen op de bruiloft ontmoet heb die me hier rond willen leiden en zelfs een huisje voor me geregelt hebben zo bleek, zelf zou ik hopeloos verdwalen hier.. xD Mumbai heeft vele verschillende stranden, enorme shoppingmalls, constante verkeerscrisis en echte bars/clubs! Jeej! =D Ik ben zelfs naar een derby geweest hier, vreselijk opgetut en sinds tijden weer op hakken heb ik daar mooi staan wezen. Het gokken kan me namelijk gestolen worden ;). Ik heb besloten Holi (5&6 maart) hier te vieren met mijn vrienden om de volgende dag mijn weg naar Goa te vinden!
Knuffels uit Mumbai!
Ps. Bedankt voor al jullie lieve reacties! Het is altijd fijn om een berichtje van thuis te lezen =D
Na de bruiloft heb ik een korte sight-seeing tour door Phalodi gehad, niet dat er nou zoveel te zien is in zo'n klein dorp maar heej, ze zijn er wel trots op! Er was een prachtige met glas ingelegde Jain tempel en een local met een gigantische verzameling " antieke" en autentieke Indiase spullen zoals chaipati rollers, Ganesha beelden, Kurta's, trouwjurken, chaipati houders etc. etc. Uiteraard was alles te koop en hij zou me met plezier een vriendprijsje geven. Yeah sure mate! Thnx but no thnx! xD 's Middags zijn we op pad gegaan naar Jodhpur. Een vriend van Ajay woont daar en moest toch die kant op dus ik kon zo plaatsnemen in zijn auto. Hoe ideaal! Geen stinkende, hobbelende bussen of overvolle treinen die nooit optijd zijn. In plaats daarvan kon dit prinsesje heerlijk chillen in een a/c auto terwijl er siragetjes gerookt werden. Vanwege mijn Delhi belly had ik de hele dag nog niks gegeten en voelde ik me niet helemaal geweldig waardoor ik extra blij was met deze luxe. Aangekomen in Jodhpur had mijn vriend uit Jaisalmer een kamer voor me geritseld in zijn " broers" hostel; Castle view home stay. Met een tuktuk werd ik de oude stad ingereden, onderweg kwam ik heel toevallig een andere backpacker uit Jaisalmer tegen die opzoek was naar een plaats om te eten, ze hopte in mijn tuktuk. Na een behoorlijke klim in een nauw steegje was ik dan eindelijk in m'n hostel. Uiteraard was mijn kamer nog niet klaar, of ik even wilde wachten op het dagterras. Samen met de andere backpacker klommen we naar boven en zo onderhand wist ik niet meer wat voor of achter was, zo ziek voelde ik me. Na een uur ofzo besloot ik naar beneden te gaan en te vragen of mijn kamer al klaar was, ik wilde niks liever dan een douche en een bed. Toen gebeurde het, ik viel flauw. Niks eten maar wel reizen is blijkbaar iets wat mijn lichaam weigert.. Gelukkig vingen de mannen daar me heel goed op en opeens bleek er toch een kamer vrij te zijn waar ze me dropten. Gloeiend van de koorts, rillend van de kou en lijkbleek lag ik op bed waar ik al snel in een onrustige slaap viel. Na een paar minuten rust wist ik mezelf naar de douche te slepen voor een korte douche om vervolgens weer in bed te kruipen. Na 3 uur onrustige slaap en een bijzonder onrustige buikje voelde ik me al weer een stuk beter, de koorts was in ieder geval over. Na wat medicijnen en wat droge toast te hebben gegeten en uiteraard veel water te hebben gedronken ben ik direct mijn bedje weer ingedoken. De volgende dag besloot ik het maar even rustig aan te doen en in mijn kamer te blijven met een boek.
Na een dag in mijn kamer kwamen de muren op me af en hoewel ik me nog niet helemaal fit voelde besloot ik toch een bezoekje te brengen aan de twee highlights van Jodhpur: Mehrangarh fort en Clock Tower & markets. Het fort is prachtig! Ik heb de buitenkant al kunnen bewonderen vanaf het dakterras van mijn hostel en nu was de binnenkant aan de beurt. Onder begeleiding van een uiterst heldere audio gids werd ik door de vele kamers geleid. Op de top heb je een waanzinnig uitzicht over het inderdaad blauwe Jodhpur. Wauw! Na het fort begon mijn zoektocht naar de Clock tower, een behoorlijke klus daar geen enkel straatje recht is en uitkomt waar je denkt dat het uitkomt. Gelukkig heb ik hier geleerd dat je gewoon aan iedereen die je tegenkomt moet vragen welke weg je moet nemen en dat je er dan uiteindelijk wel komt. Mijn god wat een drukte! De markten rondom de Clock Tower waren ongelovelijk druk bezocht met enkel en alleen locals zo leek. Ik kon letterlijk over de koppen lopen als ik dat had gewilt! Blijkbaar was het een vrije dag voor de meesten mensen en was het tijd om hun inkopen te doen. Na een chai met een winkeleigenaar en een wedstrijdje elleboogdrukken om door de meute te komen vond ik het wel welletjes, op naar m'n hostel. De volgende dag wat rondgedwaald door de smalle en vuile steegjes van Jodhpur maar vooral druk geweest met het pakken van mijn tas. De volgende dag zou ik heel vroeg een bus naar Udaipur pakken. Wat een hel van een busrit was dat zeg! Het eerste uur heb ik mijn buurman op verschillende manieren duidelijk moeten maken dat hij zijn hand op zijn eigen benen moest laten en na voor mijn gevoel de 10000x was de boodschap eindelijk duidelijk en bleek hij best vriendelijk. Daarna was er niks anders dan eindeloos gehobbel, remmen en optrekken. Het uitzicht was vrijwel altijd prachtig wat de pijn enigzins verzachtte. Na bijna 7 uur marteling waren we dan eindelijk in Udaipur, The White City, de stad van de romantiek, het Venetie van India! In navolging van een tip van een andere backpacker liet ik me afzetten bij Lal Ghat guest house. Een guest house, zo bleek, direct aan het Pichola lake. Ik besloot voor het eerst in mijn leven in een dormitory, slaapzaal, te overnachten. Na alle luxe en pampering wilde ik wat van het echte backpackers leven proeven =P Dit is vette prima overigens maar daar moet ik bij zeggen dat het niet erg druk was in de tijd dat ik er overnachtte. Lal Ghat geust house is een beetje vergane glorie maar dit had voor mij een bepaalde charme. Mijn dagen in Udaipur heb ik doorgebracht met rondslenteren in de buurt terwijl ik met verschillende shopeigenaren babbelde, een bezoekje aan het gigantische City Palace, ritjes op een scooter met 1 van de tuktuk chauffeurs daar en relaxen. Ik ontmoette Essam, een wat oudere man die al jaren in India komt om te reizen, rete relaxed en heftig sarcastisch, precies mijn humor. Hij nodigde me uit kennis te maken met 1 van zijn lokale vrienden, Laksmi (hoop dat ik de naam goed spel..). Laksmi heeft als kind polio gehad en is daardoor nu verlamd. Essam en hij ontmoetten elkaar ruim 14 jaar geleden toen Laksmi op straat zat te vissen naar touristen. Daar zijn ledematen het lieten afweten haalde hij zijn plezier uit het kletsen met touristen. Essam wilde er in eerste instantie niks van weten maar de tweede keer ging hij in op de uitnodiging voor chai. Al snel groeide hun vriendschap en nu zoekt hij Laksmi regelmatig op als hij in Udaipur is. Ik werd bijzonder hartelijk ontvangen door Laksmi en de groep mensen die hij om zich heen heeft verzameld en snel werd ik uitgenodigd om de volgende avond te komen kijken naar een door hem georganiseerde show en diner. Ik beloofde te komen. Een avond vol traditionele Rajastan muziek en dans volgde met als afsluiter heerlijk eten en een borrel. Ik zou graag meer tijd met deze mensen hebben doorgebracht maar helaas was zijn treinticket al geboekt en zou ik de volgende dag naar Mumbai vertrekken. Om van Udaipur naar Mumbai te reizen zat ik goed 16 uur in de trein. Gelukkig was het meeste van de rit 's nachts waardoor ik een groot gedeelte heerlijk heb geslapen. Wauw! Wat een enorm verschil! Mumbai is gigantisch, hectisch, druk, hoog, gestressed en in alles anders dan mijn vorige verblijfplaatsen (Jaipur niet meegerekent). Ik heb intens geluk dat ik mensen op de bruiloft ontmoet heb die me hier rond willen leiden en zelfs een huisje voor me geregelt hebben zo bleek, zelf zou ik hopeloos verdwalen hier.. xD Mumbai heeft vele verschillende stranden, enorme shoppingmalls, constante verkeerscrisis en echte bars/clubs! Jeej! =D Ik ben zelfs naar een derby geweest hier, vreselijk opgetut en sinds tijden weer op hakken heb ik daar mooi staan wezen. Het gokken kan me namelijk gestolen worden ;). Ik heb besloten Holi (5&6 maart) hier te vieren met mijn vrienden om de volgende dag mijn weg naar Goa te vinden!
Knuffels uit Mumbai!
Ps. Bedankt voor al jullie lieve reacties! Het is altijd fijn om een berichtje van thuis te lezen =D
Marcel
Dikke kus Esther Lubbersen