Maleisië aventures

18 februari 2018 - Koh Samui, Thailand

Hallo lieverds!

Selamat datang in Maleisie!

Aangekomen in Kuala Lumpur, KL in de volksmond, sta ik voor mijn gevoel uren in de rij bij de immigratiedienst waar het mannetje achter de bali heerlijk de tijd nam om foto's te bekijken, in zijn neus te peuteren en een gezellig babbeltje te maken met de net aangekomen reizigers. Ik had al gehoord dat de Malay behoorlijk relaxed zijn maar dit gaat toch echt een stapje te ver. Ik moet plassen, heb ontzettend veel honger en ik moet ook eerst nog mijn tas zien te bemachtigen. Ondanks alles moet ik er toch best wel om lachen, wat een figuur! Als ik eindelijk mijn stempeltje, mijn tas en wat te eten heb staat binnen 10 minuten ook mijn lokale vriendinnetje voor mijn neus. Zij vertrok een uur later uit Jakarta maar was uiteraard zo door de douane. Vanaf hier gaat het allemaal heel snel, in no time zitten we in de bus naar KL Sentral waar we op een trein stappen om na in totaal een anderhalf uur reizen naar haar appartementje te lopen. Toch wel heel erg fijn om een lokaal maatje te hebben die de weg weet. 
De volgende dagen scheuren we rond op Julia's scooter om alle touristische hotspots van KL te zien. Zo bezoeken we onder anderen de Batu Caves waar een gigantisch gouden standbeeld van Lord Murugan je begroet voor je een flinke klim naar boven en in de grotten maakt om de verschillende hindoeistische tempels te bewonderen. Julia en ik besluiten ook de Dark Cave tour te doen waar we onder begeleiding de grotten in gaan om diens mysteries te onderzoeken. Kriebel beestjes, vleermuizen en prachtige rotsformaties. Onze gids is super enthousiast en informatief. Thumbs up! 
Verder bezoeken we de botanical gardens, verschillende monumenten en struinen rond in  KLCC en Bukit Bintang. Dankzij Julia's contacten kunnen we zomaar gratis de Petronas Twin Towers in om van het waanzinnige uitzicht te genieten.Dat scheelt weer bijna 15 euro, noice! 
Julia moet helaas na twee dagen toch echt weer aan het werk maar ze verzekerd mij dat het geen probleem is dat ik nog wat langer blijf. Doordat we zo druk zijn geweest heb ik nog niet echt uit kunnen zoeken wat de volgende locatie gaat zijn. Ik neem het aanbod om nog even te blijven dan ook dankbaar aan. Na wat research besluit ik een hostel in Malacca te bellen om te vragen of ze een vrijwilligers plekje voor mij hebben. De afgelopen weken zijn behoorlijk hectisch geweest en ik merk dat ik even ergens wil settelen voor een paar weken om op adem te komen. Ze hebben op dit moment voldoende vrijwilligers maar als ik met 2 weken kan komen zou dat perfect zijn. Dat is het beste aan reizen zonder een plan of buddy, ik heb de vrijheid en gelegenheid om dit te doen. Met wat hulp van Julia zoek ik een beetje uit waar ik deze 2 weken naar toe kan gaan in het zuiden van Maleisie om uiteindelijk in Malacca te kunnen belanden. 
De reis begint in Muar, een klein niet al te touristisch dorpje waar ik in fantastisch hostel beland. To be honest, het enige hostel in Muar! WakaLily is nog maar net open en dat kan je zien, alles is nieuws, schoon en strak. Kleine details als  onder anderen versierde kussentjes, een foto muur in opkomst en kamerplanten maken dit kleine hostel super huizelijk. Lily, de eigenaresse en ik sluiten al snel vriendschap en ondanks dat je Muar met een dag wel gezien hebt blijf ik er drie dagen. Ik fiets lekker rond, eet bij 1 van de vele straattentjes en struin door de straten van Muar. Terwijl ik probeer te besluiten wat ik wil eten wordt ik over geroepen door twee heren die al een tafeltje bemachtigd hebben. Of ik bij ze wil komen zitten om even te kletsen. Waarom ook niet. Voor ik het weet is er een boel heen en weer getetter met de standhouders en wordt het ene na het andere gerecht voor mijn neus geschoven. Mee goreng, Otak Otak en een vis dumpling soep. Terwijl ik me volprop met deze heerlijke gerechten kletsen de heren me de oren van het hoofd. Wie ze zijn, waar ze zijn opgegroeid en waar ze gereist hebben. Of ik vanavond mee uit eten ga met hun en een paar vrienden? Voor ik het weet zijn onze nummers uitgewisseld, is mijn eten voor me betaald en zijn ze alweer verdwenen om naar een afspraak te gaan. Die avond nodig ik Lilly ook uit voor het etentje en samen rijden we de stad in. We belanden in Chinees restaurant met de twee eerder ontmoette heren en 3 vrienden. De fles whisky komt op tafel, voor mijn gevoel 348 verschillende gerechten en het feestje kan beginnen. Een whisky nippen doen ze hier niet aan, iemand besluit dat hij dorst heeft, proost en iedereen slaat zijn of haar drankje achterover. Het wordt wel gemixt met water maar toch, dit is heftig! Na het eten worden we overgehaald nog even met ze mee te gaan naar hun lokale bar voor een afzakkertje. We laten ze feestend en dronken achter om lekker ons bedje op te zoeken. Wat een avond! Vanaf Muar ga ik door naar Kluang waar ik in eerste instantie op zou worden gevangen door een vriend van een vriend maar dit is Maleisië en gaat uiteindelijk allemaal niet door. Mijn vriend is echter zo vriendelijk om mijn accomodatie voor mij te boeken. Heel vreemd, i know, maar dit zag hij als goed makertje blijkbaar. Dit betekent echter dat ik in een hotel zit en daardoor behoorlijk afgezonderd. Ondanks een uitdagende hike Gunung Lambak op en een leuke fietstocht door de straten van Kluang op een door de hoteleigenaar geritselde fiets ben ik blij dat ik door ga naar mijn volgende bestemming. Het is toch lastig sociale contacten op te doen in een hotel en Kluang heeft niet veel te bieden voor een backpacker zonder auto of scooter. Als ik naar het busstation wandel stopt er een auto naast me, of ik een lift wil. Ik ben uiteraard direct op mijn hoede en zeg dat ik me prima red, het is niet zo ver meer. De man in de auto begint toch gezellig te kletsen over zijn tijd in Duitsland, schakelt over en verteld zijn verhaal in vloeiend Duits. Wauw! Uiteindelijk besluit ik op zijn aanbod voor ontbijt en een lift in te gaan, ik vertrouw genoeg op mijn onderbuik gevoel dat me zegt dat het wel goed zit. We rijden naar zijn huis waar blijkt dat hij een houtbewerker is en terwijl hij koffie zet praat hij non-stop over zijn werk, super enthousiast. Hij maakt prachtige beelden, meubelen en sieraden met verschillende soorten hout die hij zelf wint ergens in het noorden van Maleisië. Ik krijg een armband, koffie en koekjes en wordt dan netjes afgezet bij de bus. Malay vriendelijkheid en gastvrijheid! Ik ben onderweg naar Mersing, het oosten van Maleisië. Mijn lokale vrienden hadden me al gewaarschuwd dat het regenseizoen is en dat voornamelijk de oostkust hier veel van meekrijgt en ze konden niet meer gelijk krijgen. De anderhalve dag die ik in Mersing heb doorgebracht bracht vrijwel niks anders dan regen, regen en nog eens regen. Mersing is een gezellig toeristisch dorpje voornamelijk bekent om de ferry naar de prachtige Tioman eilanden. Deze ferry gaat echter nauwelijks of niet in het regenseizoen vanwege de hoge golven dus ik besluit maar weer de bus in te stappen. Op weg naar Johor Bahru. JB is de overstap naar Singapore en is door de jaren uitgegroeid tot een grote, multiculturele stad. Het oude stadscentrum is de perfecte plek om lekker te verdwalen en een kop koffie of een vers sapje in 1 van de vele hipster barretjes te pakken. S avonds struin ik over de avondmarkt. Ondertussen word ik terug uitgenodigd in Muar en aangezien ik nog een paar dagen te vullen heb maar JB wel gezien heb besluit ik op de uitnodiging in te gaan. Samen met Lily en Tello, een Nederlandse fietser die de vorige keer ook in het hostel verbleef, ga ik naar Gunung Ledang voor een hike en een verkoelende duik bij de waterval. Dan is het toch eindelijk tijd om naar Malacca te gaan waar ik uiteindelijk 5 weken zal werken voor mijn accommodatie @ Ringo's Foyer hostel. Ik heb het ontzettend naar mijn zin in dit vriendelijke, relaxte hostel waar de groep vrijwilligers snel een familie vormt die gemakkelijk alle gasten die komen en gaan in de groep opneemt. Malacca blijft iedere keer wat nieuws bieden maar we vinden ook onze vaste plekjes waar we al snel bekend zijn als de Ringo Crew. Zo nemen we ons gasten regelmatig mee voor een biertje bij de Reggea on the River en raden we ze Straiths werks and café aan voor kop koffie. Het werk zelf stelt niet zo heel veel voor. Er zijn 5 shifts per dag te verdelen. Het ontbijt, van 7.30 tot 11.00 waar we het dakterras recht trekken en daarna het heerlijke ontbijt, gemaakt door Jackie de eigenaresse, uitserveren. Dan 3 receptie shifts van 7.30 tot 21.00, elke 4,5 uur, waar we gasten uit- en inchecken, de boekingen in het systeem zetten en de vele vragen van gasten beantwoorden. De laatste shift is de "bar" shift waar iemand van 20.00 tot 23.00 op het dakterras rondhangt om de gasten biertjes te verkopen en met ze te kletsen. Daarnaast doet een vrijwilliger de dagelijkse fietstocht met de gasten. Jane en ik nemen dit over van Eugène wanneer hij vertrekt en kunnen 2 routes doen. Route 1 gaat naar "The floating Mosque" en route 2 gaat naar "Chinese Hill". Beiden duren zo'n anderhalf tot twee uur, afhankelijk hoe groot de groep is en hoe goed ze kunnen fietsen. Moeilijk voor ons Nederlanders om te bevatten maar er zijn een heleboel mensen die nauwelijks of nooit op een fiets zitten! In het weekend is er geen fietstocht vanwege de intense drukte die de beroemde night market van Malacca veroorzaakt. Jonker street staat volgepakt met markt kraampjes die van alles en nog wat verkopen, je kan het je zo gek niet bedenken of ze hebben het wel. Als je tenminste geduldig genoeg bent om de hele markt af te struinen in de ongeorganiseerde, extreem langzame en hete mensenstroom! Ooh en ik moet vooral het entertainment niet vergeten, aan het eind vind je een vrij groot podium waar de, voornamelijk oudere, Chinese populatie hun uiterste best staat te doen met karaoke. Tenenkrommend katengejengel dat voor plaatsvervangende schaamrode wangen zorgde, om het vriendelijk te houden. Intens! Gheghe. Gelukkig konden we, als we een toffe groep gasten hadden, ze ook meenemen naar wat betere kwaliteit entertainment dankzij onze creatieve groep vrijwilligers. 1 van de heren is een vuurdanser/jongleur/straatartiest dingetje en wist vrijwel elke avond zijn plekje aan het andere eind van de markt te bemachtigen. Met jaren ervaring en onvermoeibaar enthousiasme weet hij elke show een boel Ooh's en Aah's uit zijn publiek te trekken. Als iedereen dan lekker opgewarmd was sleepten we ze mee naar Sith's Pub waar een andere vrijwilliger een plekje geregeld had als zanger en gitarist in de band.
Ik heb de taak om Kerst te organiseren op me genomen en liep al anderhalve week van te voren met mn kerstmuts en kerstbaloorbellen rond. Dankzij de leuke groep gasten en vrijwilligers, de inzet van Howard en Jackie en een uitnodiging voor een feestje bij Straiths hebben we een waanzinnige kerst neer kunnen zetten. We zijn de avond begonnen met een kerstfilm, zoals dat hoort maar ook zodat wij de tijd hadden de barbecue voor te bereiden en de gasten binnen konden druppelen wanneer zij dat wilden. Na de film verzamelden we iedereen op het dakterras voor een secret santa/white rabbit game. Ik had alle gasten een mailtje gedaan met het verzoek een klein cadeautje voor 5-10RM(1 of 2 euro) te kopen en in te pakken. Alle cadeautjes gingen op een grote hoop, iedereen pakt een random cadeautje en gaat in een cirkel zitten. Andy, 1 van de vrijwilligers, heeft toen een gedicht voorgelezen waar regelmatig links of rechts in voor kwam. Je moest je cadeautje naar aanleiding van het verhaal correct links of rechts doorgeven. Klinkt simpel maar het gaat in rap tempo en niet iedereen is snel genoeg in het Engels. Je raadt het al, complete chaos! Maar, ontzettend leuk! Een heerlijke barbecue en een paar drankjes verder besluiten we met de overgebleven groep naar Straiths te gaan waar we gratis biertje krijgen en de avond wegdansen dankzij een waanzinnige band. Nog even een afzakkertje bij Reggea voor iedereen langzaam maar zeker terug naar het hostel struint.
Voor oud en nieuw besluiten Jane, Andy, Louise en ik dat er shotjes verkocht moeten gaan worden en waar haal je deze beter dan bij je lokale, kleine Chinese bar? We willen natuurlijk wel iets unieks! Uiteraard moeten eerst alle verschillende drankjes geprobeerd worden. We proberen verschillende smaken rijstwijn(koffie, kokosnoot, rooswater, pandan en lychee) en enkele Chinese medicinale drankjes. Zoals je je vast wel kan bedenken is niet alles een succes, sommigen zijn ronduit smerig en zorgen voor hilarische gezichtsuitdrukkingen. We lopen uiteindelijk weg met een rooswater rijstwijn, een Chinees medicinaal kruidenliquer met gecko(ja die schattige kleine salamandertjes) die verrassend oké smaakt en een klein flesje bijzonder smerige pandan rijstwijn te dienen als "strafshotje" voor als iemand verliest met een spelletje. De nacht zelf loopt enigzins in het water, letterlijk. Het komt aan 1 stuk door met bakken uit de hemel, ook als het aftellen begint maar ach, we hebben een overkapping, spelletjes en drankjes, we klagen niet. Als het dan eindelijk droog is moeten we uiteraard het feestje doorzetten in Reggea om de jongens daar ook een gelukkig nieuw jaar te wensen.
Dan is het wel weer tijd voor mij om door te gaan. Ik heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin maar mijn voeten beginnen te jeuken, ik ben toe aan een nieuw avontuur! Met beloften aan de locals om nog eens terug te komen en reizigers om elkaar ergens weer op te zoeken, neem ik van iedereen afscheid. Ik ga samen met Jane naar Muar voor 1 nacht, dan twee nachten KL bij Julia op de bank voor ik de Cameron Highlands ga ontdekken. De Cameron Highlands staat bekend om haar vele goed begaanbare maar toch uitdagende wandelpaden en de komende 3 dagen doe ik niks anders dan deze onderzoeken. Het is hier een heel stuk koeler en mijn trui en ik maken weer opnieuw kennis. Heerlijk!
Dan ga ik op uitnodiging van een vriend naar Langkawi, een eiland in het noord westen van Maleisië bekend onder backpackers voor de goedkope, belastingvrije drank en sigaretten. Feesten dus! Ik verblijf een paar nachten in He & She Dorms waar ik midden in al gevormde vrienden groep pleur dankzij mijn maatje hier. Overdag aan het strand hangen of op een scooter dit prachtige eiland rondcrossen en 's avonds drankjes. Ik besluit dat ik wat langer van het eiland leven wil genieten en ga naar Honey Batcher Hostel om te kijken of ze een plekje voor me hebben als vrijwilliger. Met maar liefst 12 vrijwilligers plekken is dit geen probleem. Een eindje buiten de main hub op Penai Cenang, het grootse en bekendste strand op Langkawi, met 3 koeien, 3 honden en een waanzinnig groot grasveld lijkt dit de ideale plek. Niks blijkt minder waar helaas. Het hostel blijkt compleet vol te zitten met bedwantsen! Je ergste nachtmerrie als backpacker. Deze kleine maar bijzonder hardnekkige en irritante beestjes leven voornamelijk in matrassen maar kruipen graag in je tas of kleren om mee te reizen naar het volgende hostel. 1 beestje is genoeg om in no time een hele plaag te hebben omdat ze geen partner nodig hebben om eitjes te kunnen leggen. Maar liefst 10 per dag, elke dag! De enige manier om ze te doden is zeer heftige chemicaliën, 24 tot 48 uur in op z'n minst 45 graden of in de vriezer voor zo'n zelfde tijd. Deze bloedzuigers geven je net als muggen jeukende bulten wanneer ze van je bloed gesnoept hebben. In mijn geval hielden ze me s nachts ook wakker met hun gekrioel over mijn benen (iek!!) en jeukende beten. Ik had eigenlijk direct mijn spullen moeten pakken om te vertrekken maar wilde me uiteraard niet laten kennen. Na een hele dag gezweet te hebben om letterlijk alle slaapzalen (4 kamers voor 6 personen) uit elkaar te trekken en met zware chemicaliën te behandelen en die nacht weer wakker te worden door beten heb ik het gehad. Ik pak mijn spullen en, heel onbeschoft maar op dat moment de beste beslissing, vertrek als de zon net opkomt zonder wat te zeggen. Ik had drie nachten niet geslapen, zat onder de bulten en zou daarom alleen maar aan het schreeuwen gaan. Had ik al verteld dat de eigenaar hem er tussen uit piepte terwijl wij, de vrijwilligers, probeerden bovenop dit gigantische probleem te komen? Nee? Nou ja, mede daarom kon ik hem echt niet netjes vertellen dat ik het mee zou stoppen. Niet met mijn ochtendhumeur. Ik ga terug naar He&She hostel en word met een grote glimlach ontvangen door uncle, de manager. Tuurlijk heeft hij een bed voor mij. Het beloofd een mooie dag te worden en ik besluit voor alle zekerheid mijn net gewassen backpack toch in de zon te leggen. Dus daar lag ik dan, met mijn hele hebben en houden in zwarte plastic afvalzakken op het strand in het zonnetje te bakken. Wat een gezicht, lijk wel een zwerver! Gheghe! Isabel, die op dezelfde dag als ik als vrijwillger startte, besluit ook te vertrekken en samen hebben we toch nog een paar heerlijke dagen in Langkawi. Aangezien we beiden naar George Town, Penang willen stappen we samen op de ferry om dit deel van Maleisië te ontdekken. George Town heeft vele Engelse invloeden, vooral terug te zien in de prachtige gebouwen. Deze havenstad is volgens Wikipedia de tweede grootste stad in Maleisië maar het centrum voelt toch echt dorps aan. Uitgestorven steegjes met prachtige streetart waar je uren doorheen kan dwalen om je vervolgens vol te eten bij de vele straattentjes met waanzinnig goed eten. Love lane en de daarom heen gelegen straten staat bekend als de backpackershub met vele accomodatiegelegenheden en barretjes. Overdag druk met verkeer, Love Lane wordt s avonds omgetoverd tot een ware kroegenstraat met terrasjes en de irritante of lachwekkend(afhankelijk van mijn humeur =p) poppers. Omdat we nog niet genoeg strand hebben gehad pakken we een lokale bus naar Batu Ferringhi. Waar ik later een ontzettend gaaf stranttentje, BoraBora ontdek dankzij een lokaal opgegroeid maatje. Isabel gaat na een paar dagen terug naar Langkawi om een andere vrijwillgersplek uit te proberen. Ik blijf nog een paar dagen rondhangen om de botanical gardens en daar omheen gelegen wandelpaden te ontdekken. Even in beweging na al dat strand hangen en vele eten! Dan is het toch echt tijd om het avontuur voort te zetten in een ander land. Thailand, here I come! En aangezien ik dicht bij de grens ben kan ik gewoon lekker makkelijk een busje instappen. First stop? Hat Yai.

Ik ben zo onderhand stiekem al twee weken in Thailand maar zoals gewoonlijk heb ik het schrijven en posten van mijn verhaal weer eens voor me uitgeschoven. Sorry!

De Thailand update zal volgen tho. Echt!

Zeg, ik mis jullie allemaal wel een beetje. Wie komt me wanneer en waar opzoeken? Hihi!

Heel veel liefs vanaf 1 van de prachtige stranden van Koh Samui

Foto’s

1 Reactie

  1. Virginia Berendsen:
    18 februari 2018
    Heee wereldreiziger!! 😃
    Het is dat ik de kinderen heb en heel druk met werk studie en praktijk maar anders kwam ik je vandaag nog opzoeken! Geweldig! Je gaat werkelijk alles af, teuze knap en interessant. Respect hoor! Dat je er nog heel lang van mag genieten!
    Liefs virginia